Alingawngaw ng Nakaraan

 

Sa dapithapon, pag-ibig ay lumisan

Pangarap na kay tamis ngayo'y iniwan

Sa alapaap hinabi ang kasunduan

Ngunit ngayo'y alingawngaw ng nakaraan

Mga mata’y batis ng galak at saya

Ngunit sa pag-alis, pighati’y sumikla

Walang katiyakan, parang alon sa laot

Iniwan sa puso ang hapdi't pagkapoot

Alaala’y dahong hinipan ng hangin

Sa bawat paglipas, tila kay lupit din

Ang mga yakap mo’y malamig na silahis

Sa gabing tahimik, ako’y naghihinagpis

Sa ilalim ng buwan, may pusong umiiyak

Pusong umiibig, ngayo'y nabiyak,

Pinanday ang mga pangarap nating magkabiyak

‘Di alintana, puso'y unti-unti nang winawasak 

Pait ng alaala'y hapding walang hanggan,

Sa bawat sandali, tila ako'y iniwan,

Ikaw ang munting sinag sa dilim kong daan,

Ngayo'y anino na lamang sa aking nakaraan

Paglisan mo’y gabing walang mga tala

Tulad ng bituing ‘di ko na makikita

Paano pa ako gigising sa umaga

Kung sa paggising ay wala ka na 

Sa bawat sandali, alaala'y bumabalik,

Hinahanap ang init ng iyong mga halik,

Ngunit tadhana'y sa iba ka inilapit,

At ngayo'y luha na lang ang aking kapalit.

Nananatili ang mga alaala't pangungulila,

Sa puso ko'y ikaw pa rin ang nag-iisa,

Kahit na pag-ibig mo'y nasa iba na

Sinta, ikaw ang una’t huling tinitibok ng pusong umaasa